In het idyllische Oisterwijk zijn schokkende onthullingen opgedoken over misstanden in het voormalige kindertehuis Rustoord. Het verhaal van kleine Mario de Laat werpt een huiveringwekkend licht op de duistere praktijken die zich achter gesloten deuren afspeelden.
De naam Zuster Elisabeth roept bij Mario pijnlijke herinneringen op aan zijn tijd in Rustoord. De dreiging van haar knuppel en de angst voor het onvermijdelijke: betrapt worden op bedplassen. Wat volgde, tartte alle verbeelding. Mario werd niet alleen gestraft, maar ook fysiek mishandeld aan zijn geslachtsdeel, een traumatische ervaring die diepe littekens achterliet.
Deze schrijnende getuigenis van Mario de Laat is een aanklacht tegen het misbruik en de verwaarlozing die veel kinderen in Rustoord hebben moeten doorstaan. Het is een verhaal dat niet vergeten mag worden en dat aandacht verdient in het streven naar gerechtigheid en erkenning voor alle slachtoffers.
De onthullingen over Rustoord brengen een schok teweeg en roepen op tot actie. Het is tijd om de stilte te doorbreken, de stem van de slachtoffers te versterken en verantwoordelijken ter verantwoording te roepen. Mario's verhaal is een herinnering aan de duistere kanten van onze geschiedenis, maar ook een wegwijzer naar een toekomst waar gerechtigheid zegeviert.