In het pittoreske dorpje Haaren, tussen de groene velden van Esch, bevindt zich een gerenoveerde boerderij die ooit het thuis was van Koosje Pijnenburg en haar elf broers en zussen. Hoewel de woning nu modern en vredig oogt, schuilen er duistere herinneringen uit de Tweede Wereldoorlog achter de glimmende gevels.
Koosje Pijnenburg, nu 99 jaar oud, beleefde de oorlogsjaren in Haaren als 18-jarige. De vrede mocht dan wel hersteld zijn, maar de sporen van het verleden blijven diep ingekerfd in haar ziel. De boerderij, een getuige van verschrikkelijke gebeurtenissen, herinnert haar voortdurend aan onuitwisbare trauma's die haar nog steeds achtervolgen.
De schaduwen van het verleden werpen nog altijd een beklemmende sfeer over Haaren en Esch. De inwoners kunnen de onzichtbare last van de geschiedenis voelen, ook al zijn de wonden van toen in de grond genezen. Het afgesloten hoofdstuk van de oorlog blijft echter een stille aanwezigheid in het dorp.
Voor Koosje Pijnenburg en velen die de oorlog hebben meegemaakt, is de strijd tegen vergetelheid een dagelijkse realiteit. De herinneringen aan het verleden dienen als waarschuwing en herinnering aan de kwetsbaarheid van vrede. Met elke zonsopgang in Haaren wordt het belang van het verleden opnieuw bevestigd, en de urgentie om de verhalen door te geven, sterker.